Eind 2009 in India

Wij zijn volledig relaxed. Hoe zijn we in een keer tot dit inzicht gekomen? We hebben 9 uur lang op een treinstation gezeten , wachten op een trein die eigenlijk om 6.15 ‘s ochtends zou vertrekken. Hij ging pas om 15.00 uur. In Nederland hadden we allang de staat aangeklaagd en was het in de Telegraaf terecht gekomen maar hier bleven we gewoon rustig zitten op ons bankje. Geduldig wachtend op onze trein… Ja ja Ans en Bas zijn geduldig.

Geboren onder een boom
Even terug naar Nepal. Onze laatste dagen in Pokhara bestond uit luieren, slenteren, eten en relaxen. Met pijn in ons hart moesten we afscheid nemen van een van de leukste slaapplekken tot nu toe, The Little Tibetan Guesthouse. Op naar Lumbini, het dorpje waar Boeddha is geboren. Dit is een soort bedevaartsoord geworden met tempels en kloosters van over de hele wereld.  En een boom. Want, Boeddha is geboren onder een boom. Ja onder een boom. En deze boom staat er nog, met daarom heen en in heel veel Tibetaanse gebedsvlaggetjes. De tempels en kloosters vond ik niet zo speciaal. Het leek er op dat elk land probeerde de grootste te bouwen. Wat resulteerde in pracht en praal maar ook een beetje zielloosheid.

Eerste kerstdag in India
De afgelopen maanden hebben we rare grensovergangen meegemaakt maar die van Nepal en India was heel vreemd. Rond 8 uur in de ochtend werden we door onze fietstaxi (riksja) gedropt bij de douanepost van Nepal. Maar daar was niemand. We konden zonder gestempeld te worden ,officieel zijn we dus nog in Nepal, doorlopen naar de douane post van India. Maar waar is die dan? “It is there on the left side sir”,  zei een vriendelijke man met een heerlijk Indiaas Engels accent. En ja hoor na 5 minuutjes lopen was daar de douanepost van India.  Een tafel met daarachter 2 mannetjes met stempels, meer was het niet. Alsof er geen vooruitgang is geweest de afgelopen jaren. Het was niet bijzonder professioneel maar we waren nu officieel in India! De douanebeambte gaf ons nog een goed tip: “Don’t take the bus to Varanasi, it’s all local maffia”. In plaats van in een bus zaten we na een uurtje met nog 12 anderen in een aftandse jeep op weg naar Gorakpur. Ondanks de krapte in de jeep (o.a. 4 man voorin, zie foto)  was het ook wel gezellig. De mensen waren aan het ouwehoeren en lachen. Ze namen het feit dat de jeep erg oncomfortabel was voor lief.
Na een aantal Chai (thee) pauzes en een pauze omdat de bank waar wij op zaten doorzakte, kwamen we na 3 uurtjes aan in Gorakpur. Vandaar konden wij een bus nemen naar Varanasi.
Wat een chaos. Overal auto’s, riksja’s, tuk tuks, motoren, koeien, vuilnis en heel veel mensen. En deze mensen zijn ook luid, druk en chaotisch. We werden direct besprongen door 10 riksja chauffeurs die ons met veel plezier naar het busstation wilden brengen. Drie a vier mede jeeppassagiers schoten te hulp en regelden een goede prijs voor ons.
De reis van Gorakpur naar Varanasi duurde 8 uur. Weer veel chai stops en ja hoor ook hier een verplichte stop vanwege een gebrek aan de bus. De chauffeur had op een bepaald moment de versnellingspook in zijn hand. Gelukkig stonden we op dat moment al stil… ja vanwege een chai stop….
Na wat geknutsel aan de bus kwamen we rond 19.30 aan in Varanasi, de heilige stad van India. De stad is gelegen aan de Ganges, waar Hindoes zich in wassen. En waar je als Hindoe gecremeerd wil worden. Het cremeren gaat 24 uur per dag door. Soms wel 8 crematies tegelijk. Deze stad is een en al religie. Omdat we door onze tuk tuk chauffeur bij een verkeerd guesthouse waren afgezet moesten we in het donker door de nauwe straatjes van Varanasi lopen. Dit was niet zo fijn. Het was donker, druk, de elektriciteit was uitgevallen en tja er lag overal poep. Poep van koeien, honden maar ook van mensen. Na even zoeken vonden we eindelijk ons guesthouse. Het was een lange eerste kerstdag in India.

Biddende en badende mensen
We hebben in Varanasi veel langs de Ganges gelopen om mensen te kijken en van de bijzondere sfeer te genieten. Om de mensen te zien baden en bidden langs de Ganges is speciaal maar ook best intiem. Het is een schitterende plek om het dagelijks leven van de Indiërs te zien. De vrouwen in hun kleurrijke sari’s, vliegerende en cricket spelende kinderen, massages, eetstalletjes, chaiverkopers, alles gebeurd aan de Ganges. Samen met Duitse Timo en Gottfried hebben we ook twee boottochtjes gemaakt over de Ganges. Op die manier kon je nog beter de biddende en badende mensen zien. Maar ook toeristen die het water ingingen en  dachten dat ze tegen het ongelofelijk vervuilde water konden. Er komen 50 open riool putten uit in de Ganges! Zelfs mijn kleine teen durf ik er niet in te steken! Voor een heilige plek was Varanasi ook gewoon een vieze plek. Heel tegenstrijdig. Vrouwen in de  mooiste sari’s, overal ruik je de heerlijke wierrook en geuren van kruiden maar er is ook veel vervuiling. De vuilnis ligt overal en je moet continu uitkijken dat je niet in de poep staat. De voor Indiërs heilige koeien lopen niet in een weiland, maar samen met jou door de nauwe straatjes. Een tja ze poepen overal. De vele zwervers en zwerfhonden poepen ook op straat. Heel onwennig en gewoon ranzig. Varanasi was een fantastische ervaring maar het gaf ook een dubbel gevoel. Bijzonder boeiend maar we hopen niet dat het overal in India zo vies is…

Oud en nieuw met een uitzicht!
De Taj Mahal. Het gebouw is zo mooi het lijkt wel nep. Een soort fata morgana. Schitterend gewoon. Het is gemaakt door een man voor zijn overleden vrouw. Deze vrouw is overleden tijdens het baren van zijn 14^e kind! Tja waren wel andere tijden toen. Het gebouw is compleet van marmer en het heeft schitterende details. 
Dan zit je dus na een gezellig maar rustig oud en nieuw met een kopje thee te kijken naar de Taj Mahal. Het was geen uitbundig Oud en Nieuw. In ons guesthouse was wel een feest maar dit bestond uit een heerlijk buffet en Indiase muziek. Het was een heel relaxed begin van 2010. Onze eerste indrukken van India zijn positief. Het is toch minder heftig en hectisch dan we dachten. De mensen zijn extreem vriendelijk en ook erg komisch. Maar ook staren ze ons continu aan en willen ze met ons op de foto. We staan bijna op het punt om hier geld voor te vragen. En overal zie je verder apen! Op de daken van huizen maar ook op het treinstation. In geen enkel land hebben we dit zo gezien en tja Ans is helemaal fan van apen. Zie foto’s!

De aankomende dagen zitten we in Jaipur…. De roze stad van India. Wat dat inhoudt? Dat zien jullie de volgende keer op de weblog!

OH JA GELUKKIG NIEUWJAAR IEDEREEN!!!