Op vakantie met 500 miljoen Chinezen

“If you wanna get in to the subway in Beijing you have to practice some kind of rugby”.

Dit zei Paul, een Engelse jongen die we ontmoet hebben in Laos. Op dat moment klonk het ons wat raar in de oren. Zal wel…hoe anders is dat nu!

Wierook voor oma in Shangri-là
Shangri-là ligt op 3200 meter hoogte en er wonen voornamelijk Tibetanen. Samen met Nick en Laura hebben we een Tibetaanse klooster bezocht waar we wierook gebrand hebben voor mijn oma. Mijn oma is vorige week maandag overleden op 87 jarige leeftijd. Ik heb het er erg moeilijk mee gehad dat ik niet bij haar begrafenis kon zijn en voor mij maar ook voor Ans was het een manier om haar toch te herdenken.

Verder hebben we nog een leuke fietstocht gemaakt. Prachtig ruige omgeving en overal loslopende varkens en Yaks! Beide smaakten overigens ook heeeeerlijk!

Toen weer terug naar Kunming met een ietwat knusse nachtbus (zie ook foto), vanwaar we op 7 oktober naar Beijing vlogen. Na 10 dagen samen reizen was het helaas tijd om afscheid te nemen van Nick en Laura. Zij gingen terug naar Berlijn en wij naar Beijing. We hebben een ontzettend leuke tijd met elkaar gehad en heel veel gelachen. ‘Nick & Laura we miss you!!!  

Mensen mensen wat een boel mensen
In de Lonely Planet staat dat de oppervlakte van Beijing even groot is als België! En er wonen 40 miljoen mensen. 40 miljoen!

Ons hostel, de Happy Dragon ofwel het blije draakje was gezellig en had een toplocatie. Maar, op 1 oktober 2009 bestond de People’s Republic of China 60 jaar. Reden voor een feestje, en dus hebben een heleboel Chinezen 10 dagen vakantie. Een slordige 500 miljoen hebben in die dagen een bus of trein genomen…en ook wij in Beijing. Onze eerste bezienswaardigheid was Tiananmensquare, het plein waar Mao de Republiek heeft uitgeroepen en waar de studenten neergeslagen zijn. Vol verbazing hebben we gekeken naar heel en dan ook echt heel veel Chinezen. Allemaal bij elkaar op het plein. De volgende dag stonden we eerder op om naar de Forbidden City te gaan. Vroeger was deze, stad in een stad, verboden terrein omdat de keizers daar woonden. Alles is nog in oude staat en in de vroege ochtend konden we enigszins rustig de stad bewonderen. Ook het zomerpaleis van de keizer, een paar bijzondere tempels en een erg leuke fietstocht door de oude smalle straten, hutongs, van Beijing waren geweldig. Maar de reden van onze tocht naar Beijing was natuurlijk de Chinese Muur.

I climbed the great wall (en het t-shirt gekocht;-))
Grote delen van de muur zijn door de Chinese overheid gerestaureerd, maar er zijn ook nog aantal delen van de muur in originele staat. Beide hebben we gezien tijdens onze wandeling van 10 km over de muur van Jinshanling naar Simatai. Samen met Jeremy, een Nederlandse jongen die we ontmoet hadden op het metrostation hebben op de muur geklommen en geklauterd, want stijl was het! Met een strak blauwe lucht hadden we fantastische uitzichten over het bergachtig gebied en de muur zelf. En dan te bedenken hoe de mensen al die jaren terug dit immense bouwwerk hebben gemaakt. Een onvergetelijke en schitterende ervaring!

Met als toetje een gevecht met een taxichauffeur. In Simatai ontmoeten we een Australisch stel die een auto gecharterd had, en wij mochten meerijden. De chauffeur vond van niet. Na een discussie accepteerde hij het eerder afgesproken bedrag en begon te rijden. Bij het busstation bleek hij het er alsnog niet mee eens te zijn. Samen met 2 vrienden hield hij Jeremy en de Australische jongen voor de bus tegen. Na hard geduw getrek en een erg opstandige onwrikbare Ans en Bas kregen we ze beide in de bus. Die gast ook de bus in, en schreeuwen,  alleen gingen alle andere passagiers de bus uit, in een andere bus. Wij ook. Na een uur kwam gelukkig de politie en gingen wij eindelijk richting Beijing. Het was een heftige ervaring maar in ons Guesthouse stonden we erg snel bekend als “The Dutch couple who fought the Chinese and won!” 

En ohja, in Beijing hebben we een soort rugby moeten doen. Zonder dit kom je de metro niet in of uit. Mensen wachten niet maar gaan gewoon. Gelukkig ben ik groter dan de gemiddelde Chinees en ik denk daarom ook dat we wel wat blauwe plekken bezorgd hebben ;-).

We zijn bijna aan het einde van ons Chinese avontuur. We gaan nog naar een gebied met enorme rijstvelden en daarna naar Vietnam. Maar daarover later meer…