Draken Bestaan!

Wat voor vliegtuig zou het zijn. Het is een Fokker 50, maar ja wat is dat? Bijna alle Indonesische vliegtuigmaatschappijen staan op de zwarte lijst, dit houdt in dat ze Europa niet in mogen. Maar volgens mij haalt zo’n klein vliegtuigje dit ook niet eens. Ans zei: “Het is gewoon een bus met vleugels.” De Fokker 50 zorgde al voor avontuur. Een avontuur op zoek naar de draken van Komodo. Om deze te kunnen bekijken vlogen we eerst naar het eiland Flores, naar het vissersdorpje Labuan Bajo, vanwaar we een boot zouden nemen naar de Komodo eilanden. Het vinden van een kamer was wel een drama. Alles was vol. Na een aantal echt ranzige kelders gezien te hebben, vonden we gelukkig nog een hotelkamer. We konden maar een nacht blijven, we moesten voor de volgende dag weer iets anders regelen. “There’s an island here called Kanawa” zei het toerist office mannetje. Hmm een eilandje dacht ik…”

Kanawa
Na een saaie middag en avond in Labuan Bajo voeren we de volgende dag naar Kanawa. Op dit onbewoonde eilandje stonden 15 hutjes, meer niet. We hadden beide geen enkele verwachting ervan dus we waren blij verrast toen we ons hutje zagen: schoon, netjes, lekkere matras, mooie plek. Het was geen tropisch eilandje, meer een dor en droog gebeuren maar wat fantastisch! Zie filmpje (hoop dat het lukt met uploaden...). De natuur en omgeving was schitterend. Een plek voor ons zo anders en vreemd, vooral Ans vond de rust overweldigend en het maanlicht adembenemend. De volgende dag werden we opgehaald door de boot.

“Bas! Bas! Ik zie er een!”
“Er kunnen 18 mensen op deze boot slapen maar jullie zijn maar met zes. Jullie hebben dus de ruimte”, zei Jo Jo, de kapitein. 18?! We waren erg blij dat we met zo weinig waren. Onze 4-daagse boottrip kon beginnen. Een trip naar Lombok waarin we onderweg zouden gaan snorkelen, zonnen en varen maar het allerbelangrijkste: het zien van Komodovaranen. Onze eerste stop: Rinca, een eiland waar de varanen ook leven. Dit eiland is kleiner dan Komodo en er is dus een grotere kans dat je varanen gaat zien. Het is een raar gevoel om een eiland op te lopen waarvan je weet dat er beesten rondlopen die 3 meter lang kunnen zijn en die alleen maar vlees eten. Je voelt je enigszins nietig. Bij het informatiepunt aangekomen moest ik plassen. “Bas! Bas! Ik zie er een!” hoorde ik Ans schreeuwen. Afknijpen en naar buiten en ja hoor daar stond een Komodovaraan. Een beest wat al eeuwen alleen hier overleeft, op een paar eilanden waar het erg dor en droog is. Wat een machtige beesten. Onder de keuken lagen er een stuk of 8 à 9. Een erg vreemd en bizar gezicht. Ons wel erg jonge gids pakte zijn stok (ik bleef maar zeggen, maar wat gaat hij daar mee doen dan?!) en we gingen op pad. Het was paringstijd dus lastig om ze in het wild te zien. Maar al snel zagen we een kleintje en daarna zelfs een vrouwtje die eieren aan het leggen was in een nest in de grond. Echt fantastisch. Nog leuk wezen snorkelen en even op Komodo geweest en daarna, om een uurtje of 9 (ons ritme nam het bioritme van de zon over) was het tijd om te gaan slapen. De volgende dag wederom op Komodo geweest waar we gelukkig nog een in het wild zagen. Top!
Hierna was het varen, varen, varen en nog eens varen. Wel nog een aantal stops gehad waar we konden zwemmen en snorkelen maar voor de rest vooral veel varen. Dit vonden wij wel wat lang. Ondanks de mooie omgeving en het lekkere weer was het gewoon wat saai. Het was liggen, lezen, slapen (op het bovendek op extreem dunne matjes), eten (verse felgekleurde mogelijk beschermde tropische vis gevangen met een harpoen) en hangen. En zelfs ik vond dit na een tijdje wel vervelend worden. Na 3 nachten en bij tijd en wijle toch wel wat heftige zee kwamen we aan op Lombok.

Tetebatu - Lombok
Samen met een leuk Frans stel waarmee we op de boot hadden gezeten gingen we naar Tetebatu. Een plattelandsdorpje aan de rand van Gunung Rinjani, de vulkaan van Lombok. Het was mooi om te zien hoe de mensen op het platteland leven van het verbouwen van tabak en rijst. De mensen leken gelukkig met hun bestaan en waren erg vriendelijk. In dit dorpje zijn we heerlijk bijgekomen van onze boottocht. We hebben we een wandeling gemaakt en een authentiek stokgevecht (een ritueel met als doel regen opwekken) gezien. Soms waren wij ‘vreemden’ meer de bezienswaardigheid dan het gevecht (zie foto). “ If there’s blood then there will be rain”, zei onze gids. En ja hoor er was bloed en ‘s nachts ook regen.

Gili Air
We zijn eergisteren aangekomen op Gili Air. Een schitterend eiland aan de kust bij Lombok. Op dit eiland is het leuk om te zien hoe de locals hun normale leven behouden tussen de toeristen. Er zijn geen auto’s, alleen maar paardjes met wagen en fietsen. Verder val je praktisch over de koeien, kippen en geiten maar ook hier geldt: ’s ochtends om 5 uur maakt de moskee ons wakker. We slapen in een geweldige bamboehut bij de Blue Moon cottages. Resa, de eigenaar is een fantastisch aardige man die je direct thuis laat voelen. We hebben besloten om minimaal 4 nachten hier te blijven. Het is toch wel wat onrustig om continu onderweg te zijn. Mede daarom gaan we op onderzoek uit welke mogelijkheden er zijn om ergens vrijwilligerswerk te gaan doen. Verder beginnen we toch wel onze familie en vrienden een beetje te missen. We vinden het daarom erg fijn om zo nu en dan de berichten van jullie allemaal te lezen. Dit doet ons beide erg goed.

Nog even een mededeling van Ans: IK HAAT MUGGEN!!!

Inleverdatum Zomerpuzzel
Voor de 21^ste zullen we de uitslag geven van de Zomerpuzzel. Jammer genoeg heeft nog niemand het juiste antwoord gegeven. Succes ermee!!!